Czy wiedzieliście, że klasyczny korek do wina nie jest tylko zwykłym zamknięciem butelki? Korki, zwłaszcza te z naturalnego korka, odgrywają kluczową rolę w dojrzewaniu wina i zachowaniu jego smaku!
Naturalny korek jest w pełni ekologiczny, pochodzi z kory dębu korkowego , i dzięki swojej porowatości pozwala winu „oddychać” w butelce. To właśnie ta mikroskopijna wymiana powietrza wpływa na rozwój smaków i aromatów, które tak kochamy w dobrym winie.
Dlatego też warto zwrócić uwagę na jakość korków w otwieranych przez nas winach. Słabej jakości korki mają kilka znaczących problemów:
słaba struktura spowoduje, że przy otwieraniu korek się rozpadnie,
zbyt mała gęstość spowoduje, że wino w bardzo krótkim czasie przedostanie się poza butelkę,
to z kolei prowadzi niektórych producentów do wypełniania pustych przestrzeni w korku klejem i pyłem korkowym.
A co z korkami syntetycznymi? Chociaż nie pozwalają winu dojrzewać, idealnie chronią przed utlenieniem i są świetnym wyborem dla win, które nie wymagają długiego leżakowania.
Który korek wybieracie – tradycyjny czy nowoczesny? Dajcie znać w komentarzach!
Porozmawiajmy o jednym z najważniejszych, ale często pomijanych aspektów doceniania wina: temperaturze serwowania!
Czy wiesz, że podawanie wina w odpowiedniej temperaturze może znacznie poprawić jego aromat, smak i ogólne zadowolenie?
To prawda! Różne rodzaje win mają swoje własne idealne temperatury serwowania, a ich odpowiednie ustawienie może mieć ogromny wpływ na wrażenia degustacyjne.
Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci serwować ulubione wina w optymalnych temperaturach:
Wina musujące: Szampan, Prosecco i inne musujące przysmaki najlepiej podawać schłodzone w temperaturze od 4°C do 10°C. Ten zakres temperatur utrzymuje ich musowanie i sprawia, że smaki są jasne i orzeźwiające.
Wina białe: Białe wina o lekkiej treściwości, takie jak Sauvignon Blanc i Pinot Grigio, lśnią, gdy są podawane schłodzone w temperaturze od 7°C do 13°C. Ta nieco niższa temperatura wzmacnia ich kruchość i owocowe nuty.
Wina różowe: Aby uzyskać idealną równowagę smaków, wina różowe należy podawać w temperaturze około 10°C do 15°C. Ten zakres temperatur pozwala na prawdziwe rozwinięcie delikatnych aromatów i owocowych właściwości.
Wina czerwone: Wina czerwone generalnie zyskują na tym, że są podawane w nieco niższej temperaturze niż temperatura pokojowa. Jaśniejsze wina czerwone, takie jak Pinot Noir, należy podawać w temperaturze od 13°C do 15°C, podczas gdy odważniejsze wina czerwone, takie jak Cabernet Sauvignon i Syrah, można podawać w temperaturze od 15°C do 18°C. Te temperatury pomagają zachować strukturę wina i pokazać jego złożone smaki.
Pamiętaj, że są to tylko ogólne wytyczne, a osobiste preferencje mogą się różnić. Eksperymentowanie z różnymi temperaturami to część zabawy!
Dlatego następnym razem, gdy odkorkujesz butelkę, poświęć chwilę na zastanowienie się nad optymalną temperaturą serwowania. Twoje kubki smakowe będą Ci wdzięczne!
Czy wiesz, że na smak, aromat i charakter Twojego ulubionego wina ma wpływ gleba, na której rośnie, oraz klimat regionu? Wyruszmy w podróż, aby odkryć, jak te elementy kształtują wykwintne smaki, którymi delektujemy się w każdym kieliszku wina.
Gleba odgrywa istotną rolę w uprawie winorośli. Różne rodzaje gleby, takie jak glina, czy wapienna, nadają winogronom wyjątkowe cechy. Na przykład ta druga zapewnia wyraźną jakość mineralną, podczas gdy gleba gliniasta bogate składniki odżywcze i zatrzymuje wilgoć. Te różnice przyczyniają się do wzrostu winogron, wpływając na jego profil smakowy i ogólną jakość.
Równie ważna jest rola klimatu. Wzajemne oddziaływanie temperatury, światła słonecznego i opadów znacząco wpływa na rozwój winogron. W chłodniejszych regionach winogrona mają zwykle wyższą kwasowość i niższy poziom cukru, co skutkuje winami rześkimi i orzeźwiającymi. W cieplejszym klimacie winogrona dojrzewają bardziej, dając wina o pełniejszym smaku i wyższej zawartości alkoholu.
Jednak nie chodzi tylko o temperaturę i nasłonecznienie. W grę wchodzą również takie czynniki, jak wysokość nad poziomem morza, bliskość zbiorników wodnych i chłodzący wpływ wiatrów. Te mikroklimatyczne niuanse tworzą unikalne terroiry, które sprawiają, że każdy region winiarski jest naprawdę wyjątkowy i charakterystyczny.
Od słynnych winnic Burgundii po skąpane w słońcu doliny Toskanii, regiony winiarskie na całym świecie ukazują fascynujący związek między glebą, klimatem i winem. Eksploracja tych różnorodnych terroirów pozwala nam docenić bogactwo smaków, jakie wino ma do zaoferowania.
Więc następnym razem, gdy nalejesz sobie kieliszek wina, poświęć chwilę na zastanowienie się nad zawiłym tańcem między glebą a klimatem, który przyczynił się do jego powstania.
Rioja i Ribera del Duero to dwa najbardziej znane regiony winiarskie w tym kraju, produkujące jedne z najbardziej prestiżowych win w kraju. Chociaż oba regiony znajdują się na północy Hiszpanii i mają pewne podobieństwa, mają również wyraźne różnice pod względem położenia geograficznego, klimatu, odmian winorośli i tradycji winiarskich.
Rioja leży w dolinie rzeki Ebro, w północnej prowincji La Rioja. W regionie panuje klimat śródziemnomorski z długimi, gorącymi latami i chłodnymi zimami. Rioja słynie z czerwonych win, które są wytwarzane z mieszanki kilku odmian winorośli, w tym Tempranillo, Garnacha, Graciano i Mazuelo. Wina te dojrzewają przez różne okresy w dębowych beczkach, nadając im niepowtarzalny charakter i złożoność. Rioja produkuje również wina białe i różowe, ale są one mniej znane niż wina czerwone.
Z drugiej strony Ribera del Duero leży w dolinie rzeki Duero, w prowincjach Burgos, Segovia, Soria i Valladolid. Region ma klimat kontynentalny z gorącymi latami i mroźnymi zimami i charakteryzuje się winnicami położonymi na dużych wysokościach. Główną odmianą winogron w Ribera del Duero jest Tempranillo, znana lokalnie jako Tinta del País. Wina dojrzewają również w dębowych beczkach, ale krócej niż wina Rioja, co nadaje im mocniejszy i bardziej owocowy smak. Ribera del Duero słynie z win czerwonych, ale produkuje również wina różowe i białe.
Jeśli chodzi o tradycje winiarskie, oba regiony mają długą historię produkcji wina, sięgającą czasów rzymskich. Rioja ma bardziej tradycyjne podejście do produkcji wina, a wiele winnic używa dębowych beczek do starzenia i koncentruje się na mieszance odmian winogron. Z drugiej strony Ribera del Duero ma bardziej nowoczesne podejście, a niektóre winiarnie używają zbiorników ze stali nierdzewnej do fermentacji i starzenia oraz koncentrują się na czystej ekspresji winogron Tempranillo.
Niezależnie od tego, czy wolisz klasyczny, czy bardziej nowoczesny styl winiarski, oba regiony oferują jedne z najlepszych win w Hiszpanii.
Zanim zagłębimy się w konkretne wina i ich nuty degustacyjne, przyjrzyjmy się procesowi wytwarzania takiego wina.
Wino musujące powstaje poprzez wywołanie wtórnej fermentacji w butelce lub zbiorniku, w wyniku której powstają bąbelki. Tradycyjna metoda, znana również jako méthode champenoise lub méthode traditionelle, jest stosowana do szampana, crémant i cava. W tej metodzie wino przechodzi wtórną fermentację w butelce, podczas której dodaje się niewielką ilość cukru i drożdży w celu wytworzenia pęcherzyków dwutlenku węgla.
Z drugiej strony w przypadku Prosecco stosowana jest metoda Charmata. W tej metodzie wtórna fermentacja odbywa się w zbiorniku ciśnieniowym, w którym wino jest przechowywane przez kilka tygodni, aż utworzą się bąbelki.
Szampan to wino musujące, które może być produkowane tylko w regionie Szampanii we Francji. Szampan powstaje z połączenia trzech odmian winogron: Chardonnay, Pinot Noir i Pinot Meunier. Wino produkowane jest metodą tradycyjną, która polega na wtórnej fermentacji w butelce. Ten proces tworzy wino, które jest pełne, o bogatym i tostowym profilu smakowym.
Crémant to francuskie wino musujące, które jest wytwarzane tą samą tradycyjną metodą co szampan. Jednak może być produkowany w kilku regionach całej Francji, w tym w Alzacji, Bordeaux, Burgundii, Dolinie Loary i Sabaudii. Crémant jest zwykle wytwarzany z lokalnych odmian winogron, które mogą się różnić w zależności od regionu. Na przykład Crémant d’Alsace jest wytwarzany z Pinot Blanc, Riesling i Pinot Gris, podczas gdy Crémant de Bourgogne jest wytwarzany z Chardonnay i Pinot Noir. Ze względu na różne użyte odmiany winogron, Crémant może mieć różne smaki, od rześkich i kwiatowych po bardziej owocowe.
Cava to wywodzące się z Hiszpanii wino musujące, wytwarzane tradycyjną metodą. Cava jest zwykle wytwarzana z mieszanki trzech odmian winogron: Macabeo, Xarel-lo i Parellada. Te winogrona są uprawiane w regionie Penedès w Hiszpanii i dają wino, które jest lekkie, rześkie i wytrawne. Cava jest zwykle tańsza niż szampan, co czyni ją świetną opcją na codzienne uroczystości.
Prosecco to włoskie wino musujące wytwarzane metodą Charmat, która obejmuje wtórną fermentację w zbiorniku ze stali nierdzewnej. Prosecco jest wytwarzane z winogron Glera, które są uprawiane w regionie Veneto we Włoszech. Ta metoda produkcji tworzy wino, które jest lekkie, owocowe i orzeźwiające. Prosecco jest idealne na brunch lub jako aperitif przed posiłkiem.
Więc mamy to, krótki przegląd różnic między szampanem, crémant, cava i prosecco. Niezależnie od tego, czy wolisz pełne bogactwo szampana, czy lekkie i owocowe Prosecco, każdy znajdzie u nas wino musujące dla siebie. Zapraszamy do odwiedzenia naszego sklepu i zdrowie!
Powracając do tematyki około degustacyjnej – niedawno mówiliśmy o kolorze, przyszedł więc czas na aromaty. Skąd się biorą i czego możemy oczekiwać?
W przypadku aromatów mamy do czynienia z podziałem na 3 najważniejsze kategorie:
— aromaty pierwotne
— aromaty fermentacyjne
— aromaty dojrzewania.
Do pierwszej grupy zaliczamy w większości rzeczy kojarzące się nam z świeżością. W winach białych mogą to być aromaty np.: akacji, jabłek, jodu, róż, mięty, czy egzotycznych owoców. W winach czerwonych natomiast: fiołki, zielona papryka, czerwone i czarne owoce, tymianek.
W procesie fermentacji walory te są wzmacniane i pojawiają się nowe aromaty drożdży, mleka, masła, chleb, czy brioszki.
Najpóźniej wraz z dojrzewaniem wina ujawniają się aromaty suszonych kwiatów, orzechów laskowych, ciast, dębu, cedru, miodów w winach białych i śliwki, ciemnych owoców, kakao, wanilii, trufli, lukrecji w czerwonych.
W zależności od tego, gdzie wino dojrzewa, ukazywać się mogą różne aromaty. Związane jest to z tym że w beczce wino ma możliwość powolnego utleniania, ale również przenikają do niego nuty beczki. Inaczej sytuacja wygląda w butelce, gdzie mamy do czynienia ze środowiskiem redukcyjnym, a inaczej w kadziach.
Zachęcamy więc do przekonania się samemu o mnogości winnych aromatów, które urzekają niejeden nos.
Dziś zaczynamy nową serię, w której chcielibyśmy opowiedzieć wam o regionach winiarskich krajów, z których wina dostępne są w naszym sklepie.
A zaczynamy od kraju winem płynącym – Francji.
Charakterystyczne dla Francji jest jej różnorodność pozwalająca na uprawę wielu szczepów w wielu stylach. Jest to zasługa różnorodności klimatu występującego na wszystkich długościach geograficznych Francji. Wymienić możemy 3 najważniejsze klimaty:
— atlantycki — w jego obrębie znajdują się regiony Bordeaux, dolina Loary i południowy zachód kraju
— śródziemnomorski — obejmuje on południe Francji i południe doliny Rodanu
— kontynentalny — dużą część północno-wschodniej Francji, w tym regiony takie jak: Alzacja, Szampania, Burgundia, oraz północna część doliny Rodanu.
Ważnym do wspomnienia elementem francuskiej kultury winiarskiej jest klasyfikacja win. We Francji występują 4 kategorie, 2 dla win jakościowych i 2 dla win „stołowych”. Są to:
— AOC lub AC (Appellation d’Origine Contrôlée) — jest to najwyższy stopień klasyfikacji i oznacza gwarancję pochodzenia z konkretnego regionu i regulowanym prawnie sposobem produkcji
— VDQS (Vin Délimité de Qualitité Supérieure) — kategoria przejściowa między AOC, a VdP (o którym później), jest już rzadko używana i była stosowana głównie dla regionów starających się o AOC
— wspomniane VdP (Vin de Pays) — jest to kategoria dla win regionalnych, lecz posiadająca mniejszy rygor, jeśli chodzi o produkcję i często jest wykorzystywana do produkcji win ze szczepów, z których zakazane jest produkowanie wina w danej apelacji
— wina stołowe VdT (Vin de tabe) — oznacza to, że dane wino może pochodzić z dowolnego regionu Francji i nie jest objęte specjalistycznymi regulacjami co do procesu produkcji.
Przechodząc już do poszczególnych regionów.
Szampania — nie sposób zacząć mówić o francuskich winach bez omówienia najbardziej rozpoznawalnego z jej regionów. Jest on naturalnie domem Szampana. Dojrzewają tu winogrona Chardonnay, Pino noir oraz Pino meunier. Jest to też najbardziej wysunięty na północ region winiarski, o chłodnym powietrzu i długim okresie wegetacji. Daje to wina o wysokiej kwasowością i zniuansowanym aromacie.
Dolina Loary — ciągnący się wzdłuż Loary szereg winnic jest miejscem pochodzenia Sauvignon blanc oraz Muscadeta. Bliskość Atlantyku sprawia, że region ten cechują dobra kwasowość i odświeżający charakter win. Większość produkcji (55%) stanowią wina białe. Uprawia się tam we wspomniane już Sauvignon blanc, Chardonnay, Pino noir, Caberne Franc i Sauvignon.
Bordeaux — region leżący w umiarkowanym klimacie morskim, kojarzący się z winami czerwonym i słusznie, gdyż odpowiadają one za 85% wyprodukowanych tam win. Słynny jest też tzw. kupaż bordeauxowski, czyli: Caberne Sauvignon, Merlot i Caberne Franc. Żyronda przecina region na 3 części: Prawy i Lewy brzeg oraz klin lądu zwany Entre-Deux-Mers. Na Lewym brzegu dominuje i najlepiej wychodzi Caberne Sauvignon, na Prawym natomiast Merlot.
Południowa Francja — cechują ją śródziemnomorski klimat, gorące i suche lata oraz deszczowe zimy. Jest to też kolejny region mocno zdominowany przez uprawę win czerwonych. Syrah, Grenache, Caberne Sauvignon oraz Carignan stanowią trzon uprawy tego regionu. Charakteryzują się one „słonecznymi” winami.
Dolina Rodanu — region cechujący się wysokimi, kamienistymi wzgórzami okalającymi Rodan. Na północy dominuje klimat kontynentalny z gorącymi latami i chłodnymi zimami. Taki charakter gleby spowodował dominację Syrah, który w tych warunkach czuje się doskonale i ujawnia swoje walory. Południe cechuje natomiast klimat śródziemnomorski i znajdziemy tam Grenache oraz Mourvèdre.
Burgundia — umiarkowany klimat kontynentalny, zimne, suche zimy oraz ciepłe i łagodne lata. To właśnie charakter Burgundii. Region ten znany jest z tworzenia win długowiecznych, które mogą czekać na otworzenie bardzo długo. A Chardonnay, Pino noir oraz Gamay stanowią niemal całość uprawianych w Burgundii szczepów.
Alzacja — mimo że od 1945 roku Alzacja jest częścią Francji, to ze względu na burzliwą historię widoczne są w niej znaczące wpływy niemieckie. Przekłada się to również na wina i uprawiane w tym regionie szczepy – cechujące się dobrym balansem między kwasowością a owocowością. Jest to też związane z tym, że w regionie dominują wina białe wytwarzane ze szczepów takich jak Gewürztraminer, Riesling, Muscat blanc à petits grains oraz Pinot Noir.
Przytoczone informacje stanowią jedynie wstęp do francuskiej kultury winiarskiej, choć i tak nie jest to krótka lektura. Świadczy to jedynie o bogactwie tej kultury, które trudno byłoby zawrzeć w jednym poście.
Jeśli natomiast zainteresowało Was francuskie wino i chcielibyście rozpocząć z nim swoją przygodę, zapraszamy do odwiedzenia naszego sklepu.
Kolor wina — jakie występują, skąd się biorą i co mogą nam powiedzieć o winie?
W tym wpisie dowiecie się wszystkiego, czego potrzebujecie na temat koloru wina. Warto więc zacząć od jego podziału. Wyróżniamy wina:
czerwone
różowe
białe
czasami wyróżnia się też wina pomarańczowe.
Wiele osób może mieć błędne przeświadczenie o tym, że kolor, jaki wino ostatecznie otrzyma wynika z koloru winogron, z których było produkowane. Jest to jednak, jak pisaliśmy, błędne założenie, gdyż mogą np. z winogron czerwonych powstawać jak najbardziej białe wina.
Więc od czego to zależy?
Od procesu wytwarzania. Za czerwony kolor wina odpowiadają związki znajdujące się w skórkach winogron — antocyjany. To one nadają czerwone zabarwienie i występują też np. w czerwonej kapuście.
To wszystko dzięki procesowi maceracji skórek z wyciśniętym sokiem winogron. Polega on na wypłukiwaniu z pestek, skórki i miąższu winogron zawartych w nich taniny, barwników i substancji zapachowych, poprzez lekkie ich zgniatanie i wystawianie na działanie ciepła.
W przypadku win białych taki proces zwykle nie występuje.
Wina różowe natomiast nie są, jak powszechnie się uważa, mieszkanką obu, lecz winem białym poddanym przez krótki okres procesowi maceracji.
Jednakże nie wszystkie wina posiadają identyczny kolor. Niektóre po otwarciu okazują się bardziej jaskrawe, bladożółte lub w odcieniach fioletu, inne popadają w ciemniejsze koloru rubinu czy miedzi.
W wypadku win czerwonych jest to związane z ewolucją antocyjanów. W młodszych winach związki te są wolne i mają intensywnie niebieski kolor, co daje takim winom odcień fioletu. Wraz ze starzeniem łączą się one z taninami, dając związki o żółtym kolorze, co z kolei nadaje winu ciemniejszego, czerwonego koloru i pomarańczowych refleksów. W dalszej kolejności żółty kolor związków ewoluuje w rudo-brązowy, a za tym kolor wina zmienia się na głęboki rubin, a pierścień lustra ma odcień pomarańczowy.
W winach białych, wina młode charakteryzują się barwą żółtą z zielonymi refleksami. Wraz ze starzeniem refleksy zmieniaj kolor na ciemniejszy — brązowy, a wino nabiera bardziej słomkowego lub miedzianego koloru.
W przypadku win różowych, na ich kolor ma wpływ wiele czynników takich jak region produkcji, klimat i szczep, co znacząco utrudnia określenia jednolitej zasady określającej kolor wina. Warto zwrócić na to uwagę również przy winach białych, czy czerwonych, gdyż ogólne zależności mogą posiadać lokalne wyjątki.
Zachęcamy więc do przekonania się co rzeczywiście oznacza kolor.
SuperTuscany to uznana kategoria włoskich win, które podbiły serca miłośników wina na całym świecie. Pochodzące z malowniczego regionu Toskanii wina te wykuły dla siebie wyraźną niszę w świecie uprawy winorośli.
Termin „SuperTuscan” został ukuty w latach 70. XX wieku w celu opisania grupy niekonwencjonalnych win, które przeciwstawiały się tradycyjnym przepisom regulującym włoskie winiarstwo. Wina te rzuciły wyzwanie surowym klasyfikacjom Denominazione di Origine Controllata (DOC) i Denominazione di Origine Controllata e Garantita (DOCG), które określały odmiany winorośli i praktyki winiarskie dozwolone w określonych regionach.
SuperTuscans pojawił się jako bunt przeciwko tym przepisom, często obejmujący nierodzime odmiany winogron, takie jak Cabernet Sauvignon, Merlot i Syrah, obok rodzimego szczepu Sangiovese. Ta mieszanka międzynarodowych i lokalnych odmian winorośli zaowocowała odważnymi, złożonymi i pełnymi winami, które różniły się od tradycyjnych toskańskich ofert.
Początkowo SuperTuscans napotykali trudności w uzyskaniu oficjalnego uznania ze względu na odejście od ustalonych zasad. Jednak ich wyjątkowa jakość i niezaprzeczalny urok dla entuzjastów wina sprawiły, że znalazły się w centrum uwagi, przyciągając globalne uznanie i popyt.
Jednym z najbardziej kultowych SuperTuscanów jest Sassicaia, stworzona przez rodzinę Incisa della Rocchetta. Wino to zyskało wielkie uznanie i odegrało znaczącą rolę w utorowaniu drogi do rozwoju innych SuperTuscanów. Dzięki intensywnym smakom, eleganckiej strukturze i niezwykłemu potencjałowi starzenia Sassicaia pokazała ogromny potencjał stylu SuperTuscan.
SuperTuscany nadal ewoluują i przesuwają granice winiarstwa. Podczas gdy niektórzy producenci stosują tradycyjne metody, inni eksperymentują z innowacyjnymi technikami i stosują zrównoważone praktyki. Ta różnorodność podejść zwiększa urok SuperTuscanów, ponieważ każda butelka reprezentuje wyjątkową wizję i kunszt winiarza.
Dziś SuperTuscans słyną z wyjątkowej jakości i nadal oczarowują miłośników wina bogatym aromatem, mocnym smakiem i niezwykłym potencjałem starzenia. Wina te nie tylko zmieniły krajobraz winiarski w Toskanii, ale także zainspirowały winiarzy na całym świecie do odkrywania nowych możliwości i tworzenia win, które wymykają się konwencjom.
Podsumowując, SuperTuscany reprezentują fascynujący rozdział w historii włoskiego winiarstwa. Symbolizują ducha innowacji, kreatywności i kunsztu, oferując miłośnikom wina niezwykłe doznania degustacyjne, które łączą tradycję i nowoczesność w jednej butelce.
Korki, zwłaszcza te z naturalnego korka, odgrywają kluczową rolę w dojrzewaniu wina i zachowaniu jego smaku! 
, i dzięki swojej porowatości pozwala winu „oddychać” w butelce. To właśnie ta mikroskopijna wymiana powietrza wpływa na rozwój smaków i aromatów, które tak kochamy w dobrym winie. 
Wina musujące: Szampan, Prosecco i inne musujące przysmaki najlepiej podawać schłodzone w temperaturze od 4°C do 10°C. Ten zakres temperatur utrzymuje ich musowanie i sprawia, że smaki są jasne i orzeźwiające. 
Wyruszmy w podróż, aby odkryć, jak te elementy kształtują wykwintne smaki, którymi delektujemy się w każdym kieliszku wina. 
czerwone
białe
czasami wyróżnia się też wina pomarańczowe.
